Dieta Low FODMAP stosowana jest często przy leczeniu SIBO, którego temat przybliżyłam w poprzednim poście. Wspominałam o tym, jak powstaje zespół przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim oraz jakie są jego objawy.
W leczeniu tego schorzenia możemy stosować antybiotykoterapię, terapię ziołową, prokinetyki oraz odpowiednią probiotykoterapię. Poza wymienionymi, odpowiednia dieta w przeroście bakteryjnym jest bardzo istotna, bez niej szanse na powodzenie leczenia znacznie maleją.
Dieta ma pozbawiać pokarmu bakterie, które bytują w nadmiarze w jelicie cienkim. Takie działanie mają także antybiotyki oraz zioła, po leczeniu, którymi zwykle dochodzi do poprawy i ustąpienia objawów.
Jednak w przypadku kiedy wędrujący kompleks mioelektryczny (MMC) nie działa prawidłowo, zakończenie antybiotykoterapii wiąże się z ponownym zasiedleniem jelita cienkiego przez bakterie i powrotem objawów. Dlatego, aby temu zapobiec istotna jest odpowiednia dieta, w połączeniu z terapią ziołową.
Dieta w SIBO ma na celu ograniczenie pożywienia bakteriom, które chciałyby z powrotem zasiedlić jelito cienkie, zanim wędrujący kompleks mioelektryczny nie zacznie działać prawidłowo. Na czym zatem polega dieta? Ogólnie mówiąc ma ona eliminować pokarmy mocno fermentujące, określane w skrócie jako FODMAP.
Dieta Low FODMAP
FODMAP, czyli fermentujące Oligosacharydy, Disacharydy, Monosacharydy i Poliole. Mówiąc prościej to substancje, które w większości są słabo wchłaniane w jelicie cienkim człowieka. W dużej części w niezmienionej postaci wędrują do jelita grubego gdzie są pożywką dla bakterii, które przeprowadzają ich szybką fermentację.
Po drodze ściągają także wodę, dlatego ich nadmiar w pożywieniu może skutkować wzdęciami, zmianą konsystencji wypróżnień i bólami brzucha, głównie u osób, które cierpiących na nietolerancję cukrów, oraz SIBO.
Dieta FODMAP jest dobrze tolerowana przez osoby które cierpią na nietolerancję cukrów, np. fruktozy czy laktozy, oraz SIBO, chociaz u niektórych osób z SIBO może być niewystarczająca.
Jakie pokarmy należy wyeliminować w diecie low FODMAP?
- Oligosacharydy (pszenica, ryż, topinambur, czosnek, cebula, buraki, brukselka, brokuły, dynia, szparagi, warzywa strączkowe).
- Disacharydy– to laktoza, czyli cukier mleczny (wszystkie przetwory mleczne nie oznaczone jako bezlaktozowe) i sacharoza (cukier stołowy).
- Monosacharydy (glukoza, galaktoza i fruktoza). Spośród nich najbardziej problemowa jest fruktoza, czyli cukier występujący głównie w owocach, w sokach owocowych i owocach suszonych. Szczególnie ważne jest, by wyeliminować jabłka, mango, arbuzy, wiśnie, miód czy syrop glukozowo-fruktozowy.
- Poliole – (ksylitol, mannitol, sorbitol). Poliole znajdują się w takich produktach jak jabłka, wiśnie, jeżyny, brzoskwinie, morele, grzyby, seler, kalafior czy awokado, oraz w wielu produktach przetworzonych.
Jak stosować dietę?
Nie jest to oczywiście dieta na zawsze.
Składa się z dwóch faz.
Pierwsza trwa około 6-8 tygodni i polega na unikaniu produktów bogatych w FODMAP. Zależnie od tego jakie są objawy, w tej fazie można sobie pozwolić na niewielką ilość takich produktów.
Druga faza jest znacznie dłuższa i polega na wprowadzaniu pojedynczo produktów eliminowanych wcześniej z diety. Nowe pokarmy należy wprowadzać raz na kilka dni, obserwując reakcję. Dieta nie powinna trwać zbyt długo, ponieważ eliminacja wielu warzyw i owoców może prowadzić do niedoborów.
Pamiętajmy, że dieta pozwoli pozbyć nam się wielu przykrych objawów, ale zawsze warto dojść do przyczyny stanu, w jakim się znaleźliśmy! O możliwych przyczynach możecie przeczytać we wcześniejszym poście. Czym jest SIBO?