W tym artykule chciałabym przybliżyć wam co to jest insulinooporność, jakie są jej objawy oraz jak powinna wyglądać prawidowa diagnostyka insulinooporności.
Insulinooporność to stan w którym obserwuje się obniżoną wrażliwości tkanek na działanie insuliny, czyli hormonu regulującego stężenie glukozy we krwi.
W konsekwencji poziom glukozy może być zaburzony.
Insulinooporność może zwiększać ryzyko:
✔cukrzycy typu 2
✔otyłości
✔chorób sercowo-naczyniowych (miażdżyca, zawał, udar)
✔stłuszczenia wątroby
✔zaburzeń miesiączkowania
Kiedy możemy podejrzewać, że gospodarka węglowodanowa nie działa prawidłowo? Głównie wtedy, kiedy pojawia się:
- uczucie zmęczenia oraz nadmierna senność (przede wszystkim po posiłkach węglowodanowych),
- przyrost masy ciała (często odkładanie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha),
- ochota na słodkie przekąski, napady głodu,
- kłopoty z pamięcią i koncentracją, stany depresyjne,
- bóle głowy,
- zaburzenia hormonalne, trądzik.
Diagnostyka insulinooporności
W diagnostyce insulinooporności najczęściej oznacza się poziom glukozy i insuliny na czczo we krwi i na tej podstawie wylicza wskaźnik HOMA-IR. Nie jest to jednak najlepszy parametr, ponieważ insulina na czczo u wielu osób jest na prawidłowym poziomie.
Najlepiej żeby u zdrowej osoby poziom insuliny na czczo był mniejszy niż 10mU/L, mimo że zakres referencyjny norm laboratoryjnych to 25mU/L.
Dużo lepszym badaniem jest Test obciążenia glukozą OGTT z oznaczeniem glukozy i insuliny (wykonany w laboratorium).
Oznacza się insulinę i glukozę:
– na czczo
– po 1h od obciążenia glukozą 75g
– po 2h od obciążenia glukozą 75g
Jeżeli chcecie przeczytać na temat sposobu odżywiania się w insulinooporności odsyłam do artykułu.
Dieta w insulinooporności